เช้าวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง
ณ ห้องพักในโรงพยาบาล
มันเป็นห้องสีขาวๆ ที่แสงส่องผ่านได้ดี
หญิงสาวคนนึงนอนอยู่ พร้อมๆกับมีสายระโยงระยางรอบตัวไปหมด
ชีพจรเต้นปกติ หายใจปกติ แต่ดวงตากลับปิด พร้อมกับใบหน้าสวยใสของเธอก็ดูสงบ
\"แอ้ด\" เสียงประตูห้องเปิดออก
นายแพทย์หนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับพยาบาลอีกคน
เขาก้มหน้ามาที่หญิงสาวคนนี้ทันทีที่เดินมาถึงเตียง
เขาเงี่ยหูฟังเสียงลมหายใจของเธอ
\"อาการเป็นปกติดีนะ \" เขาพูด
\"แต่เธอก็สลบมาได้สองวันแล้วนะคะ\"
\"นั่นสิ แล้ววันนี้คนที่คอยนอนเฝ้าเธอไปไหนแล้วล่ะ\"
หมอหนุ่มพูดกับหญิงสาวที่นอนอยู่ โดยที่ไม่ได้สนใจว่าเธอจะได้ยินมั้ย
    หลังจากนั้นแพทย์ผู้นั้นกับพยาบาลก็ออกไป
แต่หลังจากที่ประตูปิดไปไม่นาน
ประตูสีขาวบานเดิมก็เปิดออก
แต่ครั้งนี้เป็นชายหนุ่ม เขามีผมยาวลงมาถึงบ่า สีน้ำตาลอ่อน
ใส่เสื้อยืด กางเกงยืน
เดินเข้ามานั่งข้างตัวหญิงสาวผู้นั้น
เขาเอื้อมไปจับมือเธอ มากุมไว้
เขายกมือที่ซีดขาวของเธอขึ้นเหนือหน้าผาก
\"ที เมื่อไหร่เธอจะตื่นสักที\"
แล้วเขาก็นั่งเฝ้าเธออย่างนี้ทุกๆวัน
จะมีเพียงแค่เวลาที่เขากลับไปอาบน้ำ และทำธุระเท่านั้น ที่เขาไม่อยู่กับเธอ
มันเป็นอย่างนี้เรื่อยไป
โดยที่เธอยังนอนไม่ได้สติ อยู่อย่างนั้น
   
    แล้วเวลาก็ผ่านไปวันแล้ว วันเล่า
จาก3วัน เป็นเจ็ดวัน ครึ่งเดือน
แล้วก็ผ่านไป หนึ่งเดือน สองเดือนผ่านไป
แต่เธอก็ยังคงไม่ตื่น และเขาก็ยังคงมาเฝ้าเธอทุกวัน ทุกคืน
    จนมาถึงคืนวันหนึ่ง คืนวันที่14 กุมภาพันธ์
คืนวันวาเลนไทน์ เขาซึ่งไม่เคยจะอยู่ห่างจากเธอแม้เพียงก้าวเดียว
ก็ห่างหายไปทั้งวัน เขากลับเข้ามาในตอนเย็น
พร้อมดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ จากปากคลองตลาด
เขาเอามาใส่ในแจกันในห้องของเธอ
เขาก้มหน้าลงไปพูดกับเธอว่า
\"ผมทำตามสัญญาที่ให้ไว้แล้วนะ วาเลนไทน์ปีนี้คุณจะไม่เหงาอีกต่อไปแล้วนะ\"
แล้วเขาก็ค่อยๆบรรจงจูบเธอที่หน้าผาก
ทันใดนั้น ท้องฟ้าที่ถูกปิดด้วยเมฆดำ ก็ค่อยๆเปิดออก
ปรากฏ ดวงจันทร์ที่ส่องประกายแจ่มจรัสบนท้องฟ้า
ดวงจันทร์สาดส่องแสงมาที่ช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อนั้น
แล้วเขาก็กุมมือเธอหลับไป
    คืนนั้น เขาฝันอะไรแปลกๆ
เขาซึ่งนั่งกุมมือเธออยู่ รู้สึกว่ามือนั้นหายไป
เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง
เขาก็พบว่าเธอนั้น ยืนอยู่ข้างๆหน้าต่าง
ยืนมองแสงจันทร์ในคืนนั้น
ลมอ่อนๆพัดเข้ามา ผมของเธอปลิวไสว
เขาตกตะลึง พร้อมกับถามเธอไปว่า
\"ที เธอฟื้นแล้วเหรอ\"
เธอค่อยๆหันมา
ยิ้มตอบเขา แล้วเธอค่อยๆเดินไปที่ดอกกุหลาบสีแดงช่อนั้น
เขาลุกขึ้น ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
แล้วเธอก็พูดขึ้น
\"ขอบคุณนะคะ ที่ยังไม่ลืมฉัน ......ดอกกุหลาบสีแดงช่อนี้ เหมือนๆกับวันนั้น \"
\"ผม......ผมขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องกลายมาเป็นแบบนี้\"
เขาพูดตอบเธอ
\"แต่...ชั้นก็ดีใจนะ ที่คุณยังคอยเฝ้าฉัน และรักฉันอย่างนี้\"
หญิงสาวพูด ขณะนี้เธอมีน้ำตาอาบอยู่บนแก้มของเธอแล้ว
แล้วเธอก็เข้ามากอดเขา พร้อมทั้งจูบเขา
\"ลาก่อนนะ......ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณเคยทำให้ฉัน.....ฉันรักคุณนะ\"
เธอพูดสั่งลา
\"ผมก็รักคุณครับ ที\"
เขาตอบเธอทั้งน้ำตา
แล้วร่างเธอก็ค่อยๆ จางลงไป กับแสงจันทร์
เขาทรุดตัวลงไป แล้วร้องไห้
    เช้าวันต่อมาเขาตื่นขึ้น
โดยการปลุกของแพทย์นายหนึ่ง
เขาหันไปมองที่เตียง เธอไม่อยู่แล้ว
แพทย์บอกกับเขาว่า \"แฟนคุณ เสียชีวิตแล้วครับ เมื่อสักครู่นี่เอง เธอไปอย่างสงบแล้วครับ\"
ทันใดนั้น เขาก็ทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นพร้อมกับบอกกับแพทย์ว่า ขอผมอยู่เดียวสักพัก
แพทย์จึงออกจากห้องไป
เขาร้องไห้ออกมา พร้อมกับโทษตัวเองในใจ
เขาเหลือบไปเห็นดอกไม้ในแจกันที่เขาซื้อมาให้เธอ
มันมีเชือกสีเหลืองผูกอยู่ เมื่อเขาเดินไปหยิบมาดู
ก็พบกับกระดาษแผ่นนึงในช่อดอกไม้นั่น
มันเขียนไว้ว่า
\"แด่.....คนที่ฉันรักที่สุด
    ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง
                                  ฉันรักคุณ
        ที \"
พร้อมกับ รอยมือของเธอที่จับบนกลีบกุหลาบ
    เขาไม่เคยลืมเรื่องวันนั้น
วันที่31 ธันวาคม เมื่อปีก่อน
เขาบอกรักกับเธอ ในคืนนั้น
เขายื่นดอกกุหลาบช่อใหญ่ ให้เธอ แล้วบอกกับเธอว่ารัก
และ คุกเข่าต่อหน้าเธอ พร้อมกับพูดว่า แต่งงานกับผมเถอะครับ
เธอตอบตกลง
เขายิ้มดีใจ และเข้าไปกอดเธอ
คืนนั้นเขาขับรถไปส่งเธอที่หน้าซอยบ้าน
เมื่อเขาขับรถกลับถึงบ้าน
คนที่บ้านของเธอก็โทรมาบอกว่า
เธอประสบอุบัติเหตุ ถูกรถชน ระหว่างเดินข้ามถนน จะเข้าบ้าน
เขารีบรุดมาที่โรงพยาบาล
หมอบอกว่า สมองได้รับความกระทบกระเทือน อาจจะกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา
คืนนั้นเป็นคืนที่เขามีความสุขที่สุด พร้อมทั้ง เสียใจที่สุด
และเขาโทษตัวเองที่ไม่ยอมไปส่งเธอถึงบ้าน......
และคืนนี้ก็เป็นคืนที่เค้าต้องเสียคนที่เขารักที่สุดไป.........อย่างไม่มีวันกลับ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น